ฝึกความเป็นจิตสาธารณะด้วยการเก็บขยะ (?)

วันก่อนเดินผ่านโรงเรียนประถมแถวที่ทำงาน แล้วเห็นคุณครูปล่อยนักเรียนออกมาเก็บขยะกันหน้าโรงเรียน เข้าใจว่าน่าจะเป็นการฝึกเรื่องจิตสาธารณะ ซึ่งโรงเรียนตอนเด็กๆ ของหลายๆ คนก็คงมีการปล่อยให้เก็บขยะแบบนี้อยู่แน่นอน เป็นกิจกรรมที่ส่งเสริมเรื่องคุณธรรม ประเด็นมันอยู่ที่ความไม่จริงใจต่อจิตสาธารณะของนักเรียนนี่แหละครับ เวลาครูปล่อยให้ไปเก็บขยะปั๊บ บางกลุ่มก็เดินลอยชาย บางกลุ่มก็ตั้งหน้าตั้งตาเก็บกันสุดยิก ตัวแปรสำคัญของกิจกรรมนี้อยู่ที่คำว่า “คนละ 10 ชิ้นถึงจะเข้าห้องเรียนได้” (หรืออาจจะให้กลับบ้าน ได้คะแนนก็ว่าไป บลาๆๆ) ซึ่งพอใกล้จะหมดเวลา กลุ่มที่เดินลอยชายก็วิ่งไปแย่งจากพวกตั้งใจเก็บ หรือคนไหนฝึกคอร์รัปชั่นแต่เด็ก ก็จะไปวิ่งหาเศษใบไม้ใบใหญ่ แล้วก็ฉีกให้ครบ 10 ชิ้น แล้วก็ให้ครูตรวจขยะแล้วก็ทิ้ง ผมจำได้ลางๆ ตอนเด็กว่าตั้งใจเก็บทุกชิ้นเลย เศษพลาสติกเอย เศษขยะเอย แล้วไปให้ครูตรวจด้วยความภูมิใจว่า ‘นี่ๆๆ ครบด้วย ไม่ซ้ำกันเลยนะ ไม่มีเศษใบไม้แห้งเลย’ พอเอาเข้าใจ ครูก็ไม่ได้ตรวจจริงๆ หรอก มองๆ แล้วก็สั่งให้ไปทิ้ง เฮ้อ (-_-) ผมว่าไอ้เรื่องการฝึกจิตสาธารณะให้เด็กเนี่ย ไม่ใช่เรื่องที่ช้าหรือเร็วไปนะ ซึ่งทุกคนรู้ว่าขยะในมือท่าน ต้องหย่อนลงถังเถอะครับ พอโตมาปัญหาเริ่มมีความซับซ้อนกว่าเดิมคือการแยกขยะ…  ทั้งหมดทั้งมวลมันเหมือนเราถูกสอนกันมาผิดๆ นั่นแหละครับจริงอยู่ว่าการทำแบบนี้ก็สอนเด็กได้ทางอ้อมมั่งละนะ แต่การไปกำหนดว่า 10 ชิ้น 20 ชิ้นถึงจะผ่านเกณฑ์มันถูกไม่คือเลยแฮะ ตอนที่เดินผ่านโรงเรียนประถมที่บอกข้างบนผมก็ยังเห็นเศษขยะเต็มหน้าโรงเรียนอยู่เลย เด็กบางกลุ่มก็ยังมาขอกลุ่มที่ตั้งใจเก็บอยู่ดี […]

ลมเหมันต์ยามเย็นพาพัด สัตบรรณเริงกลิ่น (ฮือออ)

สวัสดีหน้าหนาว~ อันยองฮาเซโย แต่ก่อนจะบ่น ขอถามซักคำ นี่หนาวแล้วหรอ… คือช่วงตุลาคมปลายๆ นี่ต้องหนาวสั่นสะท้านแล้วนะ นี่หนาวแล้วหรอ… หนาวจนเหงื่อหยดแหมะๆๆๆ เลยนะ ( -_-“) เวลาที่หน้าหนาวมาเยือนประเทศไทย มันก็มีอะไรหลายๆ สิ่งที่บ่งบอกแล้วว่า หน้าหนาวมาแล้วนะ เช่น แดดจะไม่ร้อนสะท้านทรวงเหมือนหน้าร้อน (แหงสิ) หรือเริ่มเห็นดอกไม้ผลิดอกออกมาสวยๆ แต่มันจะมีสิ่งหนึ่งที่มันมาพร้อมหน้าหนาวเหมือนกัน นั่นคือ ดอกต้นพญาสัตบรรณ(หรือต้นตีนเป็ด)บานสะพรั่งออกมาเต็มต้นสวยงาม ไม่ใช่แค่ความสวยงามเท่านั้นที่ออกมาเฉิดฉายบนต้น มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนจะพบเจอกับมันตอนเย็นๆ ที่เดินผ่านถึงกับปิดจมูกกันแทบไม่ทัน นั่นคือ.. กลิ่น ซึ่งเจ้ากลิ่นของของดอกตีนเป็ดเป็นอะไรที่บรรยายด้วยคำพูดไม่ได้จริงๆ ครั้นจะแนบไฟล์กลิ่นให้คุณๆ ดมกันในบล็อกก็ทำไม่ได้ เหม็นไม่ไหวจริงๆ แล้วประเทศไทยแทบจะปลูกไอ้ต้นนี้แทบทุกหย่อมหญ้า แล้วที่ทำงานเนี่ย ปลูกประมาณ 1/3 ของพื้นที่รอบถนน แล้วไอ้เราก็ต้องวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นเส้นนั้น พอผ่านช่วงตีนเป็ดโร้ดปั๊บ อื้อหืออออออ วิ่งเต็มฝีเท้าให้ไกลกลิ่น คือช่วงด้านหน้าที่ทำงานมันจะเป็นแนวยาวทั้งถนน เราก็สปีดเต็มที่ พอหมดโค้งเส้นข้างซ้ายนึกว่าจะปลอดภัย ยังจะมีสองสามต้นอีก ฮือออออ ไม่ไหวจะดมกลิ่นจริงๆ ก็เลยหาข้อมูลยุกยิกๆ ว่า ทำไมประเทศไทยชอบปลูกไอ้ต้นตีนเป็ดกันจังเลย ถ้าพูดในแง่ความเชื่อและเรื่องทั่วๆ ไป มีคนอธิบายไว้ในคอมเมนท์บน Facebook ว่า […]