ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ – อุปสมบท

กลับมาแล้วครับ หายไป 17 วัน สถานะเป็นทิดวีเรียบร้อย ตลอดระยะเวลา 17 วันในการศึกษาเล่าเรียนพระพุทธศาสนา ยอมรับว่าได้อะไรมากกว่าที่คิดนะครับ ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง เรียกง่ายๆ ว่าสันดานตอนนี้เป็นไง ฮ่ะๆ ทำให้รู้ว่าพระพุทธศาสนาที่เป็นจริง เป็นไปตามหลักพระธรรมวินัยมันไม่ใช่แบบสมัยนี้เลย เดี๋ยวจะมาเขียนเล่าให้ฟังแยกออกไป วันนี้มาเล่าเรื่องวันแรกที่บวชก่อนดีกว่า

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-2

อีกสองวันจะใกล้เข้าสู่วันบวชจริงๆ แล้ว วันนี้มีโอกาสได้ตื่นตามปกติ (คือตื่น 10 โมง…) เพราะวันนี้ไม่มีอะไรต้องไปทำนอกจากซ้อมกับพระที่วัดอย่างเดียว วันนี้เลยได้พักผ่อนเยอะหน่อย แล้วก็ช่วยที่บ้านเตรียมของเตรียมงาน เพราะพรุ่งนี้ก็จะมีญาติบ้าง เพื่อนพี่น้องบ้างมาที่บ้านกันบ้างแล้ว

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-3

‘อุกาสะ วันทามิ ภันเต, สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต, …’ ไม่ว่าจะตื่นนอน ระหว่างนั่งรถ กินข้าว เล่น RoV หรือจะก่อนนอน 3 วันที่ผ่านมาท่องแต่คำกล่าวนี้ตลอดเวลา หนึ่งคือกลัวลืม สองคือมันหลอนสมองมาก แม้แต่คิดจะฟังเพลงยังไม่กล้า (นี่ MAMAMOO ออกเพลงใหม่) เรายังไม่กล้า loop มากเลย เดี๋ยวมันจะลืมซะก่อน

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-4

นับถอยหลังเข้าสู่วันที่ 4 ก่อนเข้าอุปสมบทแบบจริงจัง ภารกิจของวันนี้ตั้งแต่เช้าคือไปบ้านยายครับ ไปขอขมาคุณยายที่ชัยนาทแล้วก็ให้ท่านขลิบผมเรา พอดีแกป่วยเดินทางไม่ไหว ก็เลยไปหาเองเลย พอบ่ายก็กลับมาวัด มาซ้อมตามเดิม วันนี้เจอพระอาจารย์ที่เค้าดูแลส่วนพิธีบวชจริงๆ อย่างที่บอกไปว่ามีพี่คนนึงเค้าบวชต่อจากเราเลยอีกวัน ก็มาซ้อมด้วยกัน นี่ก็คุยกับเค้าจนสนิทละ (กะว่าอยู่ในวัดนี่เกาะพี่แกแน่นอน ฮ่ะๆ)