ลมเหมันต์ยามเย็นพาพัด สัตบรรณเริงกลิ่น (ฮือออ)

สวัสดีหน้าหนาว~ อันยองฮาเซโย แต่ก่อนจะบ่น ขอถามซักคำ นี่หนาวแล้วหรอ… คือช่วงตุลาคมปลายๆ นี่ต้องหนาวสั่นสะท้านแล้วนะ นี่หนาวแล้วหรอ… หนาวจนเหงื่อหยดแหมะๆๆๆ เลยนะ ( -_-“) เวลาที่หน้าหนาวมาเยือนประเทศไทย มันก็มีอะไรหลายๆ สิ่งที่บ่งบอกแล้วว่า หน้าหนาวมาแล้วนะ เช่น แดดจะไม่ร้อนสะท้านทรวงเหมือนหน้าร้อน (แหงสิ) หรือเริ่มเห็นดอกไม้ผลิดอกออกมาสวยๆ แต่มันจะมีสิ่งหนึ่งที่มันมาพร้อมหน้าหนาวเหมือนกัน นั่นคือ ดอกต้นพญาสัตบรรณ(หรือต้นตีนเป็ด)บานสะพรั่งออกมาเต็มต้นสวยงาม ไม่ใช่แค่ความสวยงามเท่านั้นที่ออกมาเฉิดฉายบนต้น มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนจะพบเจอกับมันตอนเย็นๆ ที่เดินผ่านถึงกับปิดจมูกกันแทบไม่ทัน นั่นคือ.. กลิ่น ซึ่งเจ้ากลิ่นของของดอกตีนเป็ดเป็นอะไรที่บรรยายด้วยคำพูดไม่ได้จริงๆ ครั้นจะแนบไฟล์กลิ่นให้คุณๆ ดมกันในบล็อกก็ทำไม่ได้ เหม็นไม่ไหวจริงๆ แล้วประเทศไทยแทบจะปลูกไอ้ต้นนี้แทบทุกหย่อมหญ้า แล้วที่ทำงานเนี่ย ปลูกประมาณ 1/3 ของพื้นที่รอบถนน แล้วไอ้เราก็ต้องวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นเส้นนั้น พอผ่านช่วงตีนเป็ดโร้ดปั๊บ อื้อหืออออออ วิ่งเต็มฝีเท้าให้ไกลกลิ่น คือช่วงด้านหน้าที่ทำงานมันจะเป็นแนวยาวทั้งถนน เราก็สปีดเต็มที่ พอหมดโค้งเส้นข้างซ้ายนึกว่าจะปลอดภัย ยังจะมีสองสามต้นอีก ฮือออออ ไม่ไหวจะดมกลิ่นจริงๆ ก็เลยหาข้อมูลยุกยิกๆ ว่า ทำไมประเทศไทยชอบปลูกไอ้ต้นตีนเป็ดกันจังเลย ถ้าพูดในแง่ความเชื่อและเรื่องทั่วๆ ไป มีคนอธิบายไว้ในคอมเมนท์บน Facebook ว่า […]