สวัสดีเอื้อยอ้ายทุกท่านที่ยัง subscribe บล็อกนี้อยู่ครับ คิดว่าอาจจะมีบางท่านแอดฟีดบล็อกนี้ไว้ใน Reader มันก็คงไปโผล่ที่ไหนซักแห่งแน่ๆ 555 แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ทุกท่านอีกครั้งนะครับ ปีจอโฮ่งๆ พุทธศักราช 2561 หรือคริสตศักราช 2018 หรือ รัตนโกสินทร์ที่ 237 หรือ (พอแล้ว!)  ปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆ กันถ้วนนะครับ 🙂

โอ้โห… พอเหลือบไปมองตัวเลข post ในบล็อกแล้วก็พบว่า ไม่ได้เข้ามาเขียน 1 ปีเต็มๆ … วดฟฟฟฟฟ ก็ไม่ได้หายไปไหนมาหรอกครับ งานมันเยอะ แล้วก็จัดการตัวเองไม่ได้เลยปีที่แล้ว เละเทะสุดๆ ถ้าใครแว๊บๆ เข้ามาเมื่อปีก่อนก็จะเห็นว่าบล็อกมันเละๆ ซักพักมันก็เปลี่ยนธีมอีกละ ซักพักมันก็มีบทความประหลาดๆ มาจากไหนวะ นั้นแหละครับ… ความสันดานเสียของผมเอง แบบ เอ้ะ เข้ามาละ แก้ๆ ไม่ทำแม่งละ ปิดจอ พอเปิดมาใหม่ จะแก้ธีมใหม่ ไม่เอาละ พอ อยู่เงี๊ยะ! ปีที่แล้วบล็อกก็เลยตายห่าสนิทไปเลย ฮืออ

ฉะนั้นแล้ว ต้นปีแบบใหม่ ทำธีมบล็อกให้สวยและ จัดการทุกอย่างให้กลับมาเรียบร้อย สัญญากับผู้อ่านทุกท่านครับว่าจะกลับมาเขียนบล็อกให้อ่านกันเยอะๆ เหมือนเดิม แล้วก็ยังคงคอนเซปความจับฉ่ายเช่นเคย คือเขียนตั้งแต่สากกะเบือยันเรือดำน้ำ (เฮ้ย!) ให้ได้อ่านกัน ความตั้งใจของปีนี้คือ จะเขียนบล็อกด้านโปรแกรมมิ่งให้มากขึ้น ประมาณว่าถ้าไปเจอทริคอะไรเจ๋งๆ ก็จะเอามาแชร์ให้อ่านกัน หรือมีเรื่องทั่วไปที่ตัวเองสนใจอยู่ก็จะเอามาเขียนเหมือนกัน ฉะนั้นคอนเซปบล็อกนี้มันก็ไม่ได้ตายตัวแน่นอน และๆ ที่อยากทำมากๆ ในปีนี้คือการเขียนบล็อกเป็นภาษาอังกฤษ! ใช่แล้วหละ อยากลองๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี แต่เอาจริงๆ พูดก็ยังไม่ถูกเลยนะ 5555 แต่ว่าจะลองดู อยากฝึกๆ

ส่วนงานเขียนที่อื่นๆ เช่น Blognone, Faceblog หรือ The MATTER จะพยายามแบ่งเวลาให้ดีขึ้นแล้วก็เขียนให้ทั่วถึง เพราะช่วงสามเดือนหลังนี่แบบ… น้อยมาก น้อยจริงๆ น้อยจนตัวเองยังอายว่ากูหายไปไหนมา คือเวลาที่มันหายไปอ่ะครับ หมดกับการทำงานทั้งนั้น แล้วพอจะมาเขียนอะไรนิดหน่อย หมดแรงละ อีกอย่างหลังๆ พอเริ่มไม่ได้เขียน ก็จะรู้สึกว่าตัวเองพูดไม่รู้เรื่องอ่ะ คือเขียนอยู่ตอนนี้ยังไม่รู้คุณผู้อ่านจะอ่านรู้เรื่องหรือเปล่าเลย 555 เลยคิดว่าการกลับมาเขียนจะทำให้การเรียบเรียงประโยคในสมองมันกลับมาปกติอ่ะนะ

แล้วที่เปลี่ยนแปลงกับตัวเองสุดๆ เลยคือ สมาธิสั้นลงเฉย น้ำหนักขึ้นมา 80 แล้ว (อันนี้เชี่ยสุด…) ตารางชีวิตเละเทะชิบหาย แบบ พอขึ้นปีใหม่มา นั่งคุยกับเพื่อนสมัยมัธยมก็แบบ ทำไมกูเละเทะได้ถึงเพียงนี้ จริงอยู่นะครับที่ว่าเพิ่งจะอายุ 25 เอง โอ้ย ใช้ไปเถอะ แต่อย่าลืมว่าเวลาเดี๋ยวนี้อย่างกับยาน Space X เร็วเกิ๊น แปบๆ หมดปีอีกละ การดูแลตัวเองเป็นสิ่งสำคัญนะ สำคัญมากๆ แต่ก็ไม่ใช่ดูแลตัวเองซะจนไม่มีเวลาให้อย่างอื่น อันนั้นก็แย่ไปอีก

ขออยากใช้พื้นที่ของบล็อกนี้ สัญญากับตัวเองและผู้ที่แวะเข้ามาอ่านว่า จะลองเริ่มปรับเปลี่ยนตัวเองดู จะกลับมาเขียนเยอะขึ้น จะเริ่มโฟกัสและมีสมาธิมากขึ้นด้วย ที่สำคัญ จะเลิกพูดคำว่า ‘เดี๋ยว’ ให้ได้ รำคาญตัวเองมากอ่ะ เอะอะก็ชอบพูดว่า ‘เดี๋ยว’ แล้วตามด้วย ‘จะ’ ความรู้สึกมันแบบ มึงไม่ได้ทำหรอก ถ้าพูดแบบนี้ แล้วก็ไม่ได้ทำจริงๆ เลยอยากจะเลิกพูดคำนี้ให้ได้ ติดปากเกินไป -_-”

สุดท้ายปีที่ผ่านมาไม่ได้เขียน review ไว้ แต่ว่าก็ขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาในชีวิตเช่นเคย ขอบคุณที่ให้โอกาส กำลังใจและความรู้กัน ก็เป็นอีกปีที่ดีและแย่พอๆ กันเลยปีที่ผ่านมา หวังว่าปีนี้จะเจอเรื่องดีๆ ตลอดทั้งปี ทั้งผมและคุณๆ ทั้งหลายเลยนะ 🙂