ซึมเศร้า…เราสู้!

คนเราทุกคนก็ย่อมมีเรื่องราวหรือประสบการณ์ที่ต้องพบเจอกับความเครียดหรือสิ่งที่ผิดหวังกันมาทั้งนั้น แต่บางทีเชื่อไหมว่า สิ่งเหล่านี้เมื่อเก็บสะสมกันมาเรื่อยๆ คุณจะรู้สึกว่า จากคนที่เคยร่าเริง มองโลกในแง่ดี วันนึงมันอาจจะทำให้โลกของคุณเปลี่ยนไปเลยก็ได้… คือยังงี้ครับ ช่วงนี้ผมเจอเรื่องเครียดๆ มาเยอะเหมือนกัน รู้สึกว่าตั้งแต่ต้นปีใหม่ของปีนี้เลยก็ว่าได้มั้ง ทั้งเรื่องงาน ครอบครัว การเงินและอนาคต คือเป็นคนที่พอเครียดแล้วเก็บ ไม่ยอมแก้ เลือกที่จะปล่อยให้มันผ่านไปทั้งๆ ที่ปัญหามันก็ยังอยู่ แล้วพอมันเครียดมากๆ เข้ามันก็เริ่มแสดงผลออกมาทางร่างกายก่อนเป็นอันดับแรก ช่วงที่ผมเริ่มมีอาการเครียดใหม่ๆ ผมรู้สึกว่าตัวเองร่างกายอ่อนแอลง ป่วยง่าย หรือปวดท้องโดยไม่ทราบสาเหตุบ่อยๆ ซึ่งตอนแรกก็เข้าใจว่า คงเป็นเพราะร่างกายเราใช้งานหนักมั้ง จนกระทั่งช่วงที่ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานย่านสีลม ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่เหมือนเดิม จากที่เคยมองโลกในแง่ดีได้ เคยอยู่ตัวคนเดียวแล้วไม่รู้สึกอะไร ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมเริ่มอยู่คนเดียวไม่ได้ เริ่มฟุ้งซ่าน มีอาการเริ่มเก็บตัว นอนไม่ค่อยหลับ จากเป็นคนที่หัวถึงหมอนก็หลับเลย คือเอาง่ายๆ ว่า รู้สึกตัวเองไม่ใช่ตัวเองอีกต่อไป เหมือนมีใครอีกคนมาสิงผมยังไงยังงั้นเลย ทีนี้ช่วงที่เริ่มเข้าเฟสความเครียดสะสม ร่างกายมันเลยส่งสัญญาณอันตรายออกมาก็คือ เมื่อผมต้องเจอกับเรื่องที่ไม่คาดฝันหรือมีอะไรที่มันผิดแผนไป ผมจะรู้สึกหงุดหงิดแล้วฟื้นอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หรือเป็นหนักสุดก็คือร่างกายไม่มีแรงไปเลย ยังกับช็อคยังไงยังงั้น และอีกอย่างที่ผมรู้สึกได้ก็คือสมองหรือหัวของผมมันไม่โล่งเหมือนแต่ก่อน เหมือนมีเมฆหรือควันดำๆ ที่ลอยอยู่กลางหัว ทีนี้เวลาเจอเรื่องที่เรารับมือกับสถานการณ์ไม่ทันหรือเครียด มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัวแล้วผมก็จะเบลอไปเลย คือนั่งๆ ทำงานหรือขับมอไซต์ก็จะรู้สึกปล่อยเบลอซะยังงั้น ผมเองก็ไม่รู้สึกดีกับตัวเองที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เพราะดันแสดงความเหนื่อยของตัวเองออกไปทางสีหน้าให้เพื่อนร่วมงานรวมถึงคนใกล้ชิดเห็น ทุกคนก็บอกว่าผมดูเครียดๆ […]

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ – อุปสมบท

กลับมาแล้วครับ หายไป 17 วัน สถานะเป็นทิดวีเรียบร้อย ตลอดระยะเวลา 17 วันในการศึกษาเล่าเรียนพระพุทธศาสนา ยอมรับว่าได้อะไรมากกว่าที่คิดนะครับ ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง เรียกง่ายๆ ว่าสันดานตอนนี้เป็นไง ฮ่ะๆ ทำให้รู้ว่าพระพุทธศาสนาที่เป็นจริง เป็นไปตามหลักพระธรรมวินัยมันไม่ใช่แบบสมัยนี้เลย เดี๋ยวจะมาเขียนเล่าให้ฟังแยกออกไป วันนี้มาเล่าเรื่องวันแรกที่บวชก่อนดีกว่า

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-2

อีกสองวันจะใกล้เข้าสู่วันบวชจริงๆ แล้ว วันนี้มีโอกาสได้ตื่นตามปกติ (คือตื่น 10 โมง…) เพราะวันนี้ไม่มีอะไรต้องไปทำนอกจากซ้อมกับพระที่วัดอย่างเดียว วันนี้เลยได้พักผ่อนเยอะหน่อย แล้วก็ช่วยที่บ้านเตรียมของเตรียมงาน เพราะพรุ่งนี้ก็จะมีญาติบ้าง เพื่อนพี่น้องบ้างมาที่บ้านกันบ้างแล้ว

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-3

‘อุกาสะ วันทามิ ภันเต, สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต, …’ ไม่ว่าจะตื่นนอน ระหว่างนั่งรถ กินข้าว เล่น RoV หรือจะก่อนนอน 3 วันที่ผ่านมาท่องแต่คำกล่าวนี้ตลอดเวลา หนึ่งคือกลัวลืม สองคือมันหลอนสมองมาก แม้แต่คิดจะฟังเพลงยังไม่กล้า (นี่ MAMAMOO ออกเพลงใหม่) เรายังไม่กล้า loop มากเลย เดี๋ยวมันจะลืมซะก่อน

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-4

นับถอยหลังเข้าสู่วันที่ 4 ก่อนเข้าอุปสมบทแบบจริงจัง ภารกิจของวันนี้ตั้งแต่เช้าคือไปบ้านยายครับ ไปขอขมาคุณยายที่ชัยนาทแล้วก็ให้ท่านขลิบผมเรา พอดีแกป่วยเดินทางไม่ไหว ก็เลยไปหาเองเลย พอบ่ายก็กลับมาวัด มาซ้อมตามเดิม วันนี้เจอพระอาจารย์ที่เค้าดูแลส่วนพิธีบวชจริงๆ อย่างที่บอกไปว่ามีพี่คนนึงเค้าบวชต่อจากเราเลยอีกวัน ก็มาซ้อมด้วยกัน นี่ก็คุยกับเค้าจนสนิทละ (กะว่าอยู่ในวัดนี่เกาะพี่แกแน่นอน ฮ่ะๆ)

ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ D-5

เคยกันหรือเปล่าครับที่เราใช้ชีวิตกันบนโลกใบนี้จนเหนื่อยเกินไป พอเหนื่อยมากๆ แล้วก็ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดีให้เราหายเหนื่อย เล่นเกมก็แล้ว ซื้อของมาปรนเปรอตัวเองก็แล้ว ยังไงก็ไม่หายเหนื่อย ที่พูดมาผมก็ทำมาหมดละ สรุป ไม่รู้จะทำยังไง บวชเลยดีกว่า ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ซีรีย์บล็อกนี้ก็เลยมาเล่าให้ฟังว่าแต่ละวันตั้งแต่ก่อนบวชยันจนถึงวันบวช กิจวัตรแต่ละวัน แล้วก็สึกออกมาเป็นยังไงบ้าง นี่ถือเป็นความท้าทายของตัวเองอีกอย่างเหมือนกัน

สวัสดีปี 2561

สวัสดีเอื้อยอ้ายทุกท่านที่ยัง subscribe บล็อกนี้อยู่ครับ คิดว่าอาจจะมีบางท่านแอดฟีดบล็อกนี้ไว้ใน Reader มันก็คงไปโผล่ที่ไหนซักแห่งแน่ๆ 555 แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ทุกท่านอีกครั้งนะครับ ปีจอโฮ่งๆ พุทธศักราช 2561 หรือคริสตศักราช 2018 หรือ รัตนโกสินทร์ที่ 237 หรือ (พอแล้ว!)  ปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆ กันถ้วนนะครับ 🙂 โอ้โห… พอเหลือบไปมองตัวเลข post ในบล็อกแล้วก็พบว่า ไม่ได้เข้ามาเขียน 1 ปีเต็มๆ … วดฟฟฟฟฟ ก็ไม่ได้หายไปไหนมาหรอกครับ งานมันเยอะ แล้วก็จัดการตัวเองไม่ได้เลยปีที่แล้ว เละเทะสุดๆ ถ้าใครแว๊บๆ เข้ามาเมื่อปีก่อนก็จะเห็นว่าบล็อกมันเละๆ ซักพักมันก็เปลี่ยนธีมอีกละ ซักพักมันก็มีบทความประหลาดๆ มาจากไหนวะ นั้นแหละครับ… ความสันดานเสียของผมเอง แบบ เอ้ะ เข้ามาละ แก้ๆ ไม่ทำแม่งละ ปิดจอ พอเปิดมาใหม่ จะแก้ธีมใหม่ ไม่เอาละ พอ อยู่เงี๊ยะ! ปีที่แล้วบล็อกก็เลยตายห่าสนิทไปเลย ฮืออ

เวลาไม่ไหลย้อนกลับ

กลางสัปดาห์อ่านนิยายเรื่องนึงที่เกี่ยวกับชีวิตมหาลัยจบไป เรื่องนี้ตอนจบก็ไม่มีอะไรมาก ฟินไปตามระเบียบ แต่ก็มีเรื่องการเรียนจบห้อยมาหน่อยๆ พอจะนอนก็อ่านการ์ตูนอีกเรื่องใน Webtoon ปรากฎว่าจบเหมือนกัน การ์ตูนก็เกี่ยวกับชีวิตในวัยมัธยม ตอนท้ายของเรื่องได้กล่าวถึงการจากลาในช่วงมัธยม ผลคือทั้ง 2 สิ่งทำให้เกิด effect กับเราเฉยเลย คือตื่นเช้ามาเราคิดถึงเวลาในอดีตตลอดเวลา จนถึงตอนนี้(ที่เขียน)ก็ยังรู้สึกเป็นอยู่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ

แค่มี LinkedIn ก็ทำ Resume ได้สวยๆ ด้วย Resume Builder

วันนี้มี Tool มาแนะนำตัวนึง ชื่อ Resume Bulider ทำโดยคุณ Rowan Hogan ความเจ๋งคือ แค่เอาชื่อ LinkedIn กรอกลงไป ระบบจะเอาข้อมูลที่เราใส่ไว้ใน LinkedIn ทั้งหมดมาจัดเรียงในหน้ากระดาษ A4 ให้สวยงาม ที่เหลือเราก็ปรับแต่งฟอนท์ในเอกสาร หรือเลือก Layout ที่ต้องการใหม่ (ตอนนี้มีให้เลือก 3 แบบ) ใส่ข้อมูลที่อยากให้คนอื่นรู้อีกนิด เสร็จแล้ว Export เป็น PDF หรือสั่งพิมพ์ได้ทันที ลองไปใช้งานกันดูครับ ดีงามพระรามร้องกรี๊ดเลย  http://resumebuilder.rowanhogan.com