ไม่ใหญ่แต่ดำสนิท! ไปดูมาแล้วกับโรงหนัง Samsung LED Cinema

เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีของจอหนังเริ่มจะล้ำลึกขึ้นทุกทีๆ ตั้งแต่ IMAX เอย 4DX เอย หรือจะเป็นจอ Screen X ก็ตามแต่ เมื่อช่วงเดือนเมษาที่ผ่านมา โรงหนังที่มีคนแวะเวียนมาดูมากที่สุดอย่าง Paragon Cineplex นางเปิดตัวโรงใหม่ชื่อว่า Samsung LED Cinema ขึ้นมา ด้วยความเป็นมนุษย์กี๊คจอหนัง (มีคนตั้งฉายานี้ให้…) ก็เลยไปหาข้อมูลจากรีวิวแล้วก็สื่อต่างๆ ที่เค้าไปดูตอนเปิดตัวมา เค้าเคลมว่าเป็นจอหนังที่คมชัดมาก เพราะมันคือการเปิดหนังบนจอ LED นั่นแหละ ไม่ได้พึ่งพาเครื่องฉายแต่อย่างใด ด้วยความอยากรู้ก็ต้องไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา!

มีเรื่องของ Google Play Music (All Access ด้วยเอ้า!) มาเล่าให้ฟังเล่นๆ

ศึกบริการ Music Streaming นี่นับวันจะมหาโหดขึ้นทุกวัน จะบอกว่าเราลองมาเกือบจะครบทุกตัวแล้วทั้ง ยกเว้นพวกที่เป็น local อย่าง MelOn ในเกาหลีหรือ Tidal อะไรพวกนี้ (จริงๆ ก็ยังขาดอีกเยอะ) แต่ตัวท๊อปๆ ที่คนพูดถึงก็ลองมาหมดละ เดี๋ยวเรื่องนี้จะเอามารีวิวให้ฟังทีหลังละกัน ตอนนี้ว่าด้วยเรื่อง Streaming Music 2 เจ้ายักษ์ใหญ่ของวงการไอทีก่อน ตัวแรก Apple Music ตอนนี้ก็เริ่มปล่อยออกมาให้ได้ใช้งานกันละ หลายๆ คนที่อ่านบล็อกตอนนี้ก็คงได้ใช้งานกันบ้างแล้วเพราะเจ้านี้ก็บอกว่าให้ลองใช้ฟรีก่อน 3 เดือนแล้วเก็บเงิน เห็นคนใช้บางส่วนในไทยบอกว่าเพลงก็ไม่ได้เอามาหมดหรอก บางเพลงที่อยากฟังก็ไม่มี (อันนี้เดี๋ยวขอลองใช้เองก่อนจะมาบอกอีกที หรือใครลองแล้วมาบอกหน่อยนะ) มาดู Google Play Music บ้าง เสียดายที่ไม่เปิดในไทยซักที(อีกนานอะ) แต่เราเองทำบัญชี Gmail เป็น US อยู่อันนึงก็เลยได้ลองใช้ดู (วิชามาร บอกเลย 555+) พอ Apple Music ออกมา นางเลยเข็นเวอร์ชั่นฟรีมาสู้เลยจ้า ซึ่ง Google Play […]

เมื่อ Fancam เกาหลีดีกว่ารายการคอนเสิร์ตบ้านเราซะอีก

ช่วงที่เกิดกระแสดาวรุ่งด้วยแฟนแคมของเกาหลีที่ผ่านมา ทำให้วงการเพลงเกาหลีตอนนี้เน้นโจมตีหนักไปทางการโปรโมตและสร้างภาพลักษณ์ให้วงด้วยการพาไปเล่นคอนเสิร์ตตามถนน ที่แฟนเพลงเกาหลีจะรู้จักกันดีในชื่อ กอริล่า คอนเสิร์ต เพื่อหวังให้แฟนคลับของวงตัวเองหรือหนุ่มๆ เกาหลีที่ชอบในการไปตามถ่ายคลิปของสาวๆ ตอนเต้นมาอัพลง YouTube แล้วเกิดกระแสปากต่อปากเหมือนที่เกิดขึ้นกับ EXID ที่ผ่านมา (คลิปด้านล่างนี่แหละ คลิปเจ้าปัญหา )

[K-POP ละเรื่อง] Template ในเพลงของไอดอล

อยู่ๆ ก็มีเรื่องอยากจะบ่นเกี่ยวกับเพลงเกาหลีที่ตัวเองฟังมา 7 ปีซักหน่อย จริงๆ เดี๋ยวก็มีหลายเรื่อง แต่เอาวันละเรื่องก่อน 555 (ถ้าติ่งเกาหลีหลุดมาอ่านบล็อกนี้ ถอดจิตติ่งออกก่อน แล้วอ่านอย่างมีสตินะฮะ เหล่านี้คือความคิดเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้า แย้งได้แต่ก็รบกวนคอมเมนท์แบบมีเหตุผลหน่อยนะ)  ถ้าใครฟังเพลง K-POP มานาน เคยสังเกตกันบ้างมั้ยฮะว่าเพลงของเหล่าไอดอลเวลาคัมแบ๊คหรือเดบิวท์ใหม่แต่ละที มันเหมือนถูกก๊อปวางการทำเพลงชนิดที่คนฟังอย่างเราๆ ก็เดาทางได้หมดแล้ว มันจะต้องเริ่มมาต้นด้วยทำนองชวนติดหู กลางเพลงมีท่อนแร็พ ใกล้จบต้องมี High Note แบบอยู่ๆ ก็โผล่งออกมา ตัวอย่างเช่นเพลงต่อไปนี้…

I Believe in Love and you, Tata Young

เมื่อวานไปดูคอนเสิร์ต Turn Back Time with Tata มา สนุกมากกกกกก จะบอกว่าถ้าใครชอบทาทาแล้วพลาดนั่นคือพลาดจริงๆ เพราะเค้าไม่ทำ DVD การแสดงออกมาแน่นอน (เหตุผลเพราะมีบางเพลงที่ทาง Atime ต้องไปซื้อลิขสิทธิ์มาจาก Sony มาให้ทาทาร้องนั่นเอง) ร้องได้เกือบทุกเพลง ตอนช่วงสากลนี่มีดำน้ำบางเพลง ลุกเต้นเกือบตลอด ตอนแรกก็กะจะนั่งโยก ซักพักไม่ไหวสนุกมากจริงๆ คือขนเพลงมาตั้งแต่อัลบั้มแรกของทาทาจนถึงอัลบั้มล่าสุดเลยทีเดียว (แต่ก็ไม่ล่าสุดเท่าไหร่นะ ใหม่สุดน่าจะ Ready for love เอง) แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นของเอนทรี่นี้ (อยากเขียนรีวิวคอนเสิร์ตเหมือนกัน แต่ไมไ่ด้เก้บภาพมาให้ชมก็เลยเอาพอหอปากหอมคอละกัน) มันจะมีแทร็คนึงที่ได้ฟังเมื่อวานแล้วชอบมากนั่นคือเพลง I Believe หนึ่งในอัลบั้ม I Believe และเป็นอัลบั้มแรกที่ทาทาเดบิวท์ในฐานะศิลปินไทยที่โกอินเตอร์อีกด้วย เพราะในอัลบั้มนั้นมีแต่เพลงสากลที่เพราะทุกเพลงจริงๆ เพลง I Believe เนื้อเพลงจะพูดถึงหญิงสาวที่เชื่อในความรักและเชื่อในตัวคนรัก ก็พูดแนวมโนหน่อยๆ นั่นแหละว่าความรักทำให้ชั้นร้อนรุ่ม ทำให้ชั้นมีอิสระอะไรประมาณนี้ ซึ่งฟังครั้งแรกตอนสมัยโน้นนนนนน เกือบม.ต้นละมั้ง เพราะมันออกมาปี 2004 ตอนนั้นก็เออ ฟังผ่านๆ ไม่มีอะไร แต่ตอนนี้พอได้มาฟังมันก็ติดหูวุ้ย […]

ละครช่อง 7 กับวัยเด็ก(ติดทีวี)ของฉัน

วันสองวันก่อนมันมีข่าวเรื่องตอนจบของละครเรื่อง ธิดาพญายม ฉายอยู่ช่อง 7 เค้าว่าติดกันทั่วบ้านทั่วเมือง (ทำไมเราไม่รู้สึกละ ฮ่าๆๆ) ปรากฎว่าพวก CG ของละครมันมีบ้าง ไม่มีบ้าง เอ๋อๆ บ้าง ผู้จัดละครบอกว่า ก่อนจะส่งไฟล์ให้สถานีมันพัง (ไปอ่านเองที่ข่าวของ Blognone นี้นะฮะ เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็น) ทีนี้พี่อดัม +Chalermchatri Yukol (@Adamy) ก็เข้ามาคอมเมนท์เรื่องนี้ให้ฟังว่า จริงๆ แล้วการส่งเทปและการทำละครกับช่อง 7 นั้นเป็นยังไง (อะๆ ไปอ่านต่อที่นี่ ขี้เกียจเล่า :P) โอเค เข้าเรื่อง คือผมลองมองย้อนกลับไปช่วงที่เป็นเด็ก ขอย้อนไปตั้งแต่ประถมเลยละกัน จำความได้ว่าช่วงปิดเทอม วันหยุดหรือแม้กระทั่งวันไหนที่แอบอู้โดดเรียนด้วยการบอกแม่ว่า “ไม่ฉบายฮะ ขอนอนอยู่บ้านนะ” วันทั้งวันจะขลุกอยู่แต่หน้าทีวี (เครื่องเกมตอนเด็กไม่มี คอมพิวเตอร์ตอนป.4แม่ก็ไม่ให้เล่นทั้งวัน) แล้วช่องที่ผมจะขลุกอยู่กับมันก็คือ ช่อง 7 ตื่นเช้ามาไปโรงเรีียน ก็จะได้ยินเสียงเพลง กสิกร~ แข่งขันเป็นกระดูกสันหลัง…ของชาติ ไทยจะเรือง~♫ มันเป็นช่วงข่าวเช้าครับ ตอนบอกราคาพืชพรรณเกษตร วันหยุดที่บ้านก็ดูหนังรอบเช้า แล้วก็รายการช่อง 7 ถามว่าไม่ได้แตะช่อง […]

[ไปดูมาแล้ว] ตั้งวง

ภาพยนต์เรื่องนี้อดที่จะไม่รีวิวไม่ได้จริงๆ เป็นหนังไทยที่ผมจัดให้ติดอยู่ใน Top 3 ของปีนี้เลยนะ (จากหนังไทยที่ดูมาหลายๆ เรื่อง) จริงๆ หนังเรื่องนี้โคตรจะโปรโมตเงียบมาก แต่กระแสของคนที่ไปดูรอบสื่อ บวกกับการที่หนังได้เข้าฉายและร่วมประกวดชิงรางวัลในเทศกาลหนังเบอร์ลิน ครั้งที่ 63 ที่ประเทศเยอรมัน และ เทศกาล ฮ่องกงฟิล์ม เฟสติวัล ทำให้ต้องมารีวิวเรื่อง “ตั้งวง” ซะเลย มาร่วมกัน “ตั้งวง” เพื่อย้อนดูสังคมไทย ตั้งวง เป็นภาพยนต์ที่กำกับโดยคงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้กำกับหนังดังหลายๆ เรื่องเช่น กอด, The Letter จดหมายรัก และ My.. Myself ขอให้รักจงเจริญ ซึ่งเค้าบอกว่าเรื่องนี้ คุณติ๊ก กัญญารัตน์ ดาราคนสวยเป็นผู้ช่วยกำกับบทหนังด้วย (อ่านที่นี่) เนื้อเรื่องย่อๆ คือ เด็กนักเรียน 4 คนประกอบไปด้วยเด็กเก่ง เด็กเนิร์ด เด็กเกรียนและเด็กติ่งเกิดจับพลัดจับผลูไปบนกับพ่อปู่ว่า ถ้าคำขอของตัวเองเป็นจริง ก็จะแก้บนให้พ่อปู่ด้วยการ รำถวายด้วยตัวเอง จบครับ (ใช่ เนื้อเรื่องมียังงี้จริงๆ […]

[อ่านมาแล้ว] SPIN!

ยุคสมัยที่คนรถราเต็มเมืองซะขนาดนี้ ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าสังคมคนปั่นจักรยานจะอยู่ยั้งยืนยง หนังสือเล่มนี้ จะพาคุณไปรู้จักกับวิถีชีวิตของมนุษย์ที่ปั่นจักรยานในเมืองกรุงให้คุณได้รู้ทุกซอกทุกหลืบ กับหนังสือ SPIN! โดยนักเขียนการ์ตูนคนดังในโลก Social Network นามปากกาว่า ภูภู่ ( +phuphu phuphuphu ) ปั่น ปั่น ปั่นไปด้วยใจมุ่งมั่น! หนังสือ SPIN! เป็นเรื่องราวของพี่ภูภู่ในการใช้ชีวิตเดินทางไปทำงานและไปสถานที่ต่างๆ ด้วยจักรยานในเมืองหลวงของประเทศไทย เริ่มต้นด้วยปัญหาว่าทำไมต้องปั่น ปั่นทำไม แล้วได้อะไร เจออะไรบ้าง สำนวนการเขียนนั้นถือว่าสนุกและน่าติดตาอยู่ครับ ตอนแรกก็คิดว่าพี่เค้าคงทำเป็นการ์ตูนแหงๆ แต่เปล่าเลย เหมือนนิยายแจ่มใสที่มีเนื้อเรื่องสลับกับการ์ตูน ซึ่งฮาทั้งสองแบบ การเล่าเรื่องจะเน้นประสบการณ์ปนมุกฮาๆ แทรกเข้าไป ส่วนการ์ตูนก็จะเน้นฮาไปเลย ใครที่ยังไม่ได้ลองเปิดอ่านก็คงจะคิดว่าเป็นหนังสือเล่าเรื่องของคนปั่นจักรยานเฉยๆ แล้วก็รณรงค์ละมั้ง เปล่าเลยครับ SPIN! นั้นแนะนำท่านให้รู้จักเลือกจักรยาน การบำรุงรักษา การดูแลมันเมื่อต้องเอาไปจอดในสถานที่ที่อาจจะโดนขโมย รวมไปถึงเทคนิคการปั่นบนเมืองหลวงอย่างไรไม่ให้โดนเชี่ยวชนอีกด้วย (ฮา) ตอนแรกก็ไม่คิดว่าพี่ภูภู่จะเล่าเรื่องออกมาได้สนุกมาก ช่วงไหนดราม่าก็ทำเอาเศร้าตามไปด้วยเลยโดยเฉพาะช่วงที่จักรยานของพี่ภูภู่หาย เราก็เอาใจช่วยอยากให้มันกลับมา (ส่วนกลับมาหรือไม่ ไม่สปอยด์ดีกว่า อิอิ) หลังอ่านจบ : อยากกลับไปปั่นจักรยานมากถึงมากที่สุด ตอนเด็กไปเรียนก็จะปั่นจักรยานจากบ้านไปจอดไว้ที่หน้าปากซอยแล้วต่อรถไป พอขึ้นม.ปลายมันเป็นเรื่องปกติของเด็กวัยกำลังโตว่า ปั่นจักรยานแม่งเชยวะ อายเพื่อน […]

เมื่อครั้งที่ฉันดู Big Brother Thailand

อยู่ๆ ก็มาหวนคำนึงถึงรายการ Reality ชื่อดังสมัยพระเจ้าเหา (ปี 2548) อย่าง Big Brother Thailand เป็นรายการ Reality ที่แหวกแนวและนำร่องรายการ Reality ทุกประเภทเลยก็ว่าได้ รูปแบบรายการจะนำผู้เข้าแข่งขัน 12 คนมาอยู่ในบ้านหลังหนึ่งร่วมกัน 100 วัน ไม่ให้ติดต่อกับโลกภายนอก แล้วก็ให้ผู้ชมจับตาดูพฤติกรรมของคนในบ้านได้ตลอด 24 ชั่วโมง (เหมือนกับ AF นั่นแหละ แต่ไม่มีประกวดร้องเพลงแค่นั้นเอง) ทีนี้ถ้าจับเอามาอยู่ด้วยกันเฉยๆ มันก็น่าเบื่อไป เค้าก็เลยจะมีภารกิจให้ทำทุกสัปดาห์ ถ้าภารกิจสำเร็จก็ได้รางวัลพิเศษไป ถ้าไม่สำเร็จก็โดนลงโทษ (กลายๆ ว่าพวกแกต้องทำให้สำเร็จนะเฟ้ย) แล้วก็จะมีเสียงลึกลับที่รายการเรียกว่า Big Brother ทำหน้าที่ติดต่อกับคนในบ้านทั้งหมด ส่วนวิธีการออกจากบ้านก็คือคนในบ้านจะเข้าห้องเปิดใจเพื่อโหวตก่อนว่า อยากให้ใคร 2 คนออกจากบ้าน พอได้คะแนนมาก็จะให้ผู้ชมได้โหวตว่าระหว่าง 2 คนนี้ อยากให้ใครอยู่ต่อ พอเหลือสามคนสุดท้ายก็โหวตหาคนชนะใจผู้ชม ก็ได้รางวัลอันมหาศาลไป (เยอะจริงๆ นะสมัยนั้น ทั้งวเงิน ทั้งบ้าน ทั้งรถ) โดยการถ่ายทอดสด […]